Independent

24/2 – Estonia Independence Day Δόξα και τιμή στις ανεξαρτητοποιήσεις των λαών, που φτιάχνουν και για μας τους μετανάστοι πρώιμα τριημεράκια. Λιγάκι θλιβερές βέβαια οι φιέστες όταν στο τέλος της γιορτής οι ανεξάρτητοι επιστρέφουν στα +_800 μέσο μηνιαίο εισόδημα (που προκύπτει από τα κάτι λίγα χιλιάρικα για συγκεκριμένες ειδικότητες και τα πολλά 400αρια του βασικού).…

Κολομπίνες και Πιερότοι

  Απ΄όταν ο Μάρκος της κυρά Λένης απέναντι ντύθηκε 8χρονος Ζορό κι όχι Πιερότος και η μάνα μου αρνήθηκε τελευταία ώρα να μοδιστρέψει κάτι άλλο από την “μα πόσο σου πηγαίνει” Κολομπίνα, που όμως δεν πήγαινε με τον Μάρκο, το πήρα απόφαση. Πολιτισμένα και φορ εβερ χωρίσαμε με τις μουτσούνες και τα θεσμοθετημένα μασκαρέματα. Έκτοτε…

Λιακάδες

Break για μερικές γουλιές φιλτραρισμένο μαυροζούμι και 2-3 τζούρες αγχωμένες,  στον μοναδικό εσωτερικό χώρο των 6 ορόφων όπου το no smoking δεν τηρείται τόσο αυστηρά. Βρέχει, ξεμυτάει ήλιος, ξαναστάζει,  θερμόμετρο απτόητο από τα σύρε κι έλα του ουρανού. Καρφωμένο 8 – 10. Μέσα Μαϊου. Καλοριφέρ μια γραμμούλα πριν το max. Ωραία θέα δεν την λες…

Ανταπόκριση

Ωραία ήταν. Η τούρτα πολλά δεν έλεγε,  μα έγλειψα διακριτικά κάμποσα ψιχουλάκια “ενσωματωμένος σε μια μικροκοινωνία είσαι όταν σε θέλει παρών μετρώντας όσα πέρασαν” από το κραγιόν μου. Μπορεί κι ερήμην σου ενσωματωμένος. Απολαυστικά είναι. Τις φορές που οι αντοχές σου στις μικροκοινωνίες, ερήμην σου, νοιάζονται αληθινά μόνο να είναι το κραγιόν στην θέση του.…

λέει..

Έχεις μεγαλώσει όταν ένα μόνο “λέει..” δεν φτάνει για να γίνει η πλαστική βάρκα καρβουνιάρικο, μαντήλι λάφυρο η χαρτοπετσέτα, οι πέτρες θησαυρός σου, γιατί εσύ είσαι πειρατής τρομερός και φοβερός. Είναι λέει εκείνος ο  Aύγουστος.. Είναι λέει εκείνος ο Αύγουστος.. Είναι λέει εκείνος ο Αύγουστος.. Δεν έχεις μεγαλώσει χωρίς επιστροφή όταν με την τρίτη έστω,…

Tallinn street stories

Οι πόλεις είναι τα αδέσποτά τους -με όσα πόδια- οι πλανόδιες ανάσες τους. Πίσω από τοίχους, σε θάλασσες, ουρανούς, όσο κι αν απατούν τα φαινόμενα, παντού το ίδιο κυκλικά, πληκτικά, περιστρέφονται οι ζωές. Δεν ξεγελά η οπτική γωνία, είναι όντως πολύ μακριά του το καλαθάκι. Κάτι λέει για την πόλη σου η απόφαση έως που…

Ο Mίμης

Tόπος άγονο Αιγαίο, χρόνος μια ντουζίνα Αύγουστοι πίσω και κάτι ψιλά σε κέρματα. Σε τελειωμένα Coppertone, καρπούζια παγωμένα στα ρηχά, σε μακώ ταριχευμένα με δόξες και τιμές, αιωνία τους η μνήμη στον παράδεισο των ξεσκονόπανων. Πολύ άγονο. Εκεί που σπόροι αληθινού πανηγυριού δεν φυτρώνουν προς χάρη καμιάς μεγαλόχαρης πάρα κάθε 3η νύχτα, για όσο μένει…

Η θεία Ειρήνη

  Ψηλότερο κι από το 1,90τόσο του  θείου Αγαθοκλή, από τοίχο σε τοίχο. Όλα τα άλλα κάθε τρεις και λίγο τα ΄φερνε γύρα η θεία Ειρήνη μέσα στο τριάρι, το σύνθετο άσειστο. Εφορμούσες στο ασημένιο βάζο με το βύσσινο να προλάβεις ένα απ΄τα έξι κρεμασμένα στο χείλος του κουταλάκια ή γύρευε το σκάσιμό σου από τους ντολμάδες και τα κοκκινιστά της παρηγοριά…

στα ανθεκτικά..

Γυρνώ το κλειδί, μία, δύο, τρεις, τέσσερις φορές. Οι γέροι δεν κλειδώνουν, αμπαρώνονται. Μέρα, νύχτα, είτε φεύγουν, είτε οχυρώνονται. Γέροι. Άκομψη λέξη. Μα ηλικιωμένη μια ψυχή που βρέθηκε τέτοιες εποχές στα επείγοντα του Ευαγγελισμού με εγκεφαλικό -κατάληξη βαριάς κατάθλιψης- κι άλλος από τα ανήψια για να τρέξουν δεν υπάρχει, δεν την λες. Γερασμένη τελεσίδικα είναι.…